شما فکر کنید شعاره!
چند روز پیش اتفاقاتی افتاد که منو کلی ریخت بهم..
درواقع شدیدا با حقیقت هایی رو به رو شدم
چیزایی که هی ادم میخواد بهش فکر نکنه و خودشو بزنه به اون راه، ولی اون مثل چی هی خودشو میندازه وسط و ابراز وجود میکنه که هی فلانی!خودتو گول نزن
من هستم
خوبم هستم:)
الان که مینویسمش بنظرم چیز مهمی نیست اصلا
واسه غر زدن گله کردن چیزایی وجود داره خب؟
ولی خب اکثرمون وجه مثبت زندگیمون بیشتر وجه دوست نداشتنیشه!!
مگه نیس؟
بیاین بشماریمشون دوست داشتنی های زندگیو
بیاین نعمتای زندگی رو همینجا بگیم حتی اونایی که انقد کوچیکن که به چشم نمیان ولی همون برای بعضیا آرزوعه!!جدی میگم اینو
شاید شعار گونه باشه این پست!!ولی خب همینه که هست:|
باید از این حال و هوای بد در بیام و در بیاید
الان موظفید از کوچیک ترین نعمت تا بزرگترین نعمتی که به ذهنتون میرسه رو بگید و آخرشم بگید خدا روشکر..
