این است سزای فراموش کاران...

اگه یادتون باشه گفته بودم پارسال این موقع از طرف دانشگاه  با دوستام رفتیم  مشهد 

خب در یک حرکت خیلی عجیب و غریب اکثرا 14 بهمن و فراموش کرده بودن حتی خانواده!!فقط چند نفر از عزیزانم  تبریک گفتن.

منم میخاستم یه تستی بکنم ببینم خودم نگم کسی یادش هست اصلا؟که دیدیم خیرررررررررر از این خبرا نیست:|

اره داشتم میگفتم که تبریک بهم نرسید بیشتر تر هم؛از دست اون دو تا دوست که همراهم مشهد بودن عصبی بودم جلو چشمشون هی رژه میرفتم  هی میگفتم شما نمیخاین یه چیزی به من بگین؟ اونام  انگار نه انگار!

دیگه اخر شب در حالی که ازشون قطع امید کرده بودم  پرو فایل گذاشتم تولدت مبارک من:|

که فردا صبحش دیدن پروفایل رو  و یادشون افتاد   و عرق شرم پاک کنان و ببخشید گویان  اومدن تبریک بگن که کلی براشون ادا اومدم که باهاتون قهرم و محل نذاشتم  ..(این دوستام تولدشونو کسی یادش بره قطع نخاعش میکنن پس یوقتی دلتون براشون نسوزه:))

و اما امسال: دیشب واقعا ترکوندن همه فاطمه ی عزیزمممم که یه پست مامان گذاشته بود اینستا ..که اسکرین شو بهم داد  چون خودم ندارم این برنامه رو و من چقد ذوق کردم از محبتش...همه وهمه حتی کسایی که فک نمیکردم یادشون باشه...

و  در  بیان دوستاای خیلی خیلی عزیزم که با دیدن پیام تبریکشون واقعا خوشحال شدم:) ناشناس عزیز و سحر جونم و نفس خانم گل و آرام جانم:) ممنونم ازتون..

سال ها قبل   در روز جمعه به تاریخ الان بود که متولد شدم....چقد زود زود دارم بزرگ و بزرگ تر میشم.......نسبت به این سن یه حس خلأ دارم.... یه حس بی حسی تنها حسم حس بزرگ شدنه و بالا رفتنه سنه همین!

و  این که تولدم مبارکتون باشه:))